Sesja narzeczeńska w domu i w lesie

Dla mnie to była miłość od „formularza kontaktowego”. Jeszcze nie spotkałam tej pary, a już wiedziałam, ze to są ludzie  którymi można konie kraść. Łączy nas sporo, ale na pewno nie jest to talent muzyczny. Osobiście potrafię grać na wielu instrumentach….baaardzo źle. Mojej pary za to mogłabym słuchać i słuchać.
Od razu wiedzieliśmy, że jeśli sesja narzeczeńska to koniecznie z pieskiem! Maja został przeze mnie profesjonalnie podrapana za uszkiem i cierpliwie wysłuchała wszystkich moich instrukcji.
Energii i światła starczyło nam na 3 miejsca. Rozkręcać zaczęliśmy się od sesji w domu. Taki klimaty należą do moich ulubionych. Jeśli czujecie małą tremę zdjęciową, super zacząć sesję w miejscu gdzie czujecie się najbezpieczniej. Myślę, że gdybym zaczęła te zdjęcia rano i maiłabym z nimi cały dzień i tak narzekałabym, że czasu jest zbyt mało.
Kiedy już wszyscy się rozkręcili, wybraliśmy się na spacer do pobliskiego lasu. Zazdroszczę ogromnie takich terenów obok domu. Spacerowałabym tam o poranku z słuchawkami z muzyka z „Wiedźmina” w tle. To co w sesjach narzeczeńskich lubię najbardziej, że po chwili  wcale nie trzeba instruować „co robić” i „jak stanąć”. Wszystko dzieje się samo, a osobowość i dynamika pary pokazuje się sama.
Udało nam się wyciąć słońce do ostatniego promyka i całość skończyliśmy na sali prób.
Pisząc te słowa jestem jeszcze przed ślubem tej dwójki i nie mogę się doczekać co tam się będzie działo, skoro to był dopiero początek naszych wspólnych zdjęć.
Dominika, Dawid, ściskam i do zobaczenia!